«یونسکو» با هدف بسیج تمام امکانات موجود، برای مبارزه با بی سوادی سال های 2ظ ظ 3 تا 2ظ 13 را به عنوان دهه مبارزه با بی سوادی نام گذاری کرده است. این در حالی است که در کشور ما دغدغه مبارزه با بی سوادی از سال 1315 شروع شده است و ریشه کنی این معضل بعد از پیروزی انقلاب با جدیت بسیار زیادی پی گیری شد. با پیروزی انقلاب، نهضت سوادآموزی در سال 1358 پرچمدار براندازی معضل بزرگ بی سوادی در کشور شد.
نهضت سوادآموزی به عنوان اصلی ترین مرجع مبارزه با بی سوادی در کشور تلاش بسیاری کرده است تا نرخ بی سوادی را مناسب با شرایط جامعه کاهش دهد. به نحوی که بر اساس سرشماری سال 1385، چهار و نیم میلیون بی سواد در کشور وجود دارد که بر پایه برنامه ریزی های صورت گرفته این تعداد که در گروه سنی زیر 5ظ سال هستند تا سال 1393 باسواد خواهند شد.
هم اکنون 11 میلیون نفر از جمعیت بزرگسالان کشور کم سواد و نزدیک به 15 درصد جمعیت بالاتر از 6 سال کشور بی سوادند.البته برنامه های توسعه اول، دوم و سوم کشور در زمینه سوادآموزی به خوبی پیش رفته و موفق بوده است. اما در عین حال گویا این برنامه ریزی از نظر برخی از کارشناسان روندی مطلوب نداشته است به نحوی که یک کارشناس سواد آموزی با انتقاد از روند کند کاهش بی سوادی در کشور اظهار داشت: ریشه کنی بی سوادی در کشور به روش سنتی 75 سال زمان خواهد برد.
هنوز تعصب، هنوز ناآگاهی، هنوز کودکان بازمانده از تحصیل، هنوز بی‌سوادی... .
دو سال وقت داریم تا بی‌سوادی را در کشور ریشه‌کن کنیم یعنی تا پایان برنامه پنجم توسعه. تا آن‌وقت باید همه افراد شش تا 49 سال کشور را باسواد کنیم بطوری که هم بی‌سوادی در این جمعیت ریشه‌کن شود و هم دیگر هیچ بی‌سواد جدیدی تولید نشود.
