سوادآموزی در ایران در طی یک‌صد سال گذشته که آموزش و پرورش جدید آغاز
گردیده دستخوش تحولاتی متعدد گردیده است. زمانی سوادآموزی با روش سنتی
مکتب‌خانه‌ای در مدارس جدید پی گرفته می‌شد، دشواری‌ها و تنگناهای
سوادآموزی مکتب‌خانه‌ای نیاز به تحول در روش سوادآموزی را ایجاد می‌کرد. در
میان آنهائی که در پایه‌گذاری روش تازه‌ای در سوادآموزی ایجاد کردند نام
جبار باغچه‌بان بیش از سایرین جلب توجه می‌کند. یکی از دلایل تمایل به
ابداع روش، وقوع تغییر اساسی در فناوری به‌طور عام، فناوری اطلاعاتی به‌طور
خاص ایجاد تنوع در روشهای یادگیری و یاددهی است. این جریان اساساً میل
به نوآوری در کلیهٔ امور مربوط به علوم انسانی است، بالطبع این امر به
تعلیم و تربیت در کشور ما نیز تأثیرگذار شد. روش کلی جدید روش و تکنیک‌ها
را در روش سوادآموزی کشور که روش ترکیبی بوده است مورد بازنگری قرار ذاذه
است. ارائه کنندهٔ این روش معتقد است این روش همانند روشهای قبلی قابل
نقادی علمی است
