پائولو فریره متفکری است که، در قرن بیستم، اندیشه هایش در زمینه ی تعلیم و تربیت در کشورهای فقیر، تأثیر گذار بود و هنوز هم قابل توجه است. فریره در برزیل در خانواده ای فقیر متولد شد (1921 م). دکترای خود را در رشته ی فلسفه ی تعلیم و تربیت گرفت. اندیشه های ضد استعماری و ستم ستیزانه ی او باعث شد، پس از کودتای نظامیان در برزیل، دستگیر و تبعید شود.
در 1964 کتاب «آموزش ستمدیدگان» را نوشت که در کشورش اجازه ی انتشار نیافت و در خارج منتشر شد. این کتاب حاوی نظرات او درباره ی آموزش در کشورهای استعمار زاده است، فریره در سال 1969 برای تدریس به دانشگاه هاروارد در امریکا دعوت شد. یک سال بعد نیز او را به ژنو در سویس دعوت کردند که به مدت 10 سال به عنوان مشاور تعلیم و تربیت در شورای جهانی کلیساها خدمت کرد.
سر انجام پس از 15 سال تبعید، به کشورش بازگشت و توانست نقش مؤثری در آموزش و پرورش برزیل ایفا کند. وی در سال 1997 م در گذشت. کتاب پائولو فریره به نام فرهنگ سکوت (ترجمه ی احمد بیرشک) به فارسی منتشر شده است.
در این مقاله، نویسنده آراء و اندیشه های فریره را به اجمال بررسی کرده است که می خوانید. قابل ذکر است که نام این متفکر در زبان فارسی به گونه های مختلف از جمله پائولو فریر، پائولو فرر نیز نوشته شده است.
آموزش با تأکید بر آگاه سازی اجتماعی
آن شیوه ی آموزشی که بر ابعاد اجتماعی و آگاه سازی تأکید می کند به آموزش با دیدی دیگر نگاه می کند که با دیدگاه های رایج متفاوت است؛ به این معنا که فراگیری خواندن و نوشتن را هدف مهم و اساسی، به عنوان یک مهارت صرف، نمی داند. به عبارت دیگر، در این شیوه، آموختن مهارت های سواد، هدف قلمداد نمی شود بلکه وسیله ای برای بهبود و اصلاح جامعه و ایجاد تغییرات بنیادی و اساسی در طرز تفکر مردم و نحوه ی برخوردشان با مسائل به شما می رود.
هدف عمده ی این شیوه، ایجاد آگاهی سیاسی، اجتماعی و فرهنگی در توده ی فراگیران یعنی مردم است، به طوری که به نقش خود در ساختن تاریخ و فرهنگ جامعه پی ببرند. طرح انقلابی «پائولو فریره» بر اساس ویژگی های فرهنگی کشورهای آمریکای جنوبی یا آمریکاری لاتین تنظیم شده است و شرایط حاکم بر این کشورها تأثیر بسیاری در شکل دادن به افکار و تدوین شیوه ی او داشته است.
